Μπορεί να άργησα λίγο αλλά κατάφερα τελικά να γράψω τη συνέχεια του ταξιδιού μας στη Βαρκελώνη με τη μικρή 🙂

Μια οι καλοκαιρινές διακοπές, μια η έναρξη του σχολείου, μια το ένα μια το άλλο, τι να προλάβεις! Μόλις όμως άρχισε να πέφτει η θερμοκρασία και… μαζευτήκαμε, το μικρόβιο του.. ταξιδιού ξαναμπήκε μέσα μου και ξανάνοιξα (για πολλοστη φορά) το google maps, το booking και το airbnb και είπα “where are we going next? ” ;)… και μ’αυτά και μ’αυτά, θυμήθηκα where we went.. previously 😉 και είπα να το καταγράψω 😉

Επειδή έχει περάσει ένα.. 3μηνο (?) από την τελευταία φορά που έγραψα και ίσως να θες να διαβάσεις και το 1ο μέρος μπορείς να κάνεις κλικ εδώ!

Casa Mila & Casa Batlo

Είπαμε, Βαρκελώνη ισούται σχεδόν με Γκαουντί.. αυτός ο..τύπος πριν 100 χρόνια έχει βάλει το “χεράκι” του στη διαμόρφωση σχεδόν ολόκληρης της πόλης.. Τα 2 κλασσικά δημιουργήματα του Gaudi είναι η Casa Mila ή γνωστή και ως La Pedrera – το λατομείο δηλαδή- και η Casa Batlo.

Η πρώτη, ονομάστηκε “Κάζα Μιλά” γιατί το κτίριο κατασκευάστηκε ως σπίτι για την εύπορη οικογένεια Μιλά. Σήμερα στεγάζει ένα μουσείο αφιερωμένο στον Γκαουντί, το εκθεσιακό κέντρο του Καϊσα ντε Καταλούνια, ένα επιπλωμένο διαμέρισμα μουσείο, καθώς και ιδιωτικές κατοικίες που κατοικούνται από απογόνους τον αρχικών ιδιοκτητών.

Το πρωτοποριακό κτίριο διαθέτει τέλειο εξαερισμό, είναι κατασκευασμένο από σίδερο και σκυρόδεμα και πουθενά δεν υπάρχουν ευθείες γραμμές .Στην τρομακτική τους όψη, που θυμίζει τον Πόλεμο των Άστρων, οφείλεται ο χαρακτηρισμός «εσπανταμπρούσες», που σημαίνει ξόρκια μαγισσών

Το κτίριο είναι ενταγμένο στoν κατάλογο μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Η Casa Batlo, λόγω της εμφάνισής της, που θυμίζει κόκκαλα, είναι γνωστό και ως «Σπίτι των Οστών». Το ισόγειο του κτιρίου έχει ακανόνιστα, οβάλ παράθυρα και ο πέτρινος τοίχος του μοιάζει ρευστός, ενώ η πρόσοψη είναι διακοσμημένη με πολύχρωμα μωσαϊκά από σπασμένα κεραμικά πλακίδια. Πόλος έλξης για τους επισκέπτες είναι η στέγη, που μοιάζει με πλάτη δράκου.

Δεν τις επισκεφτήκαμε μέσα.. μπορεί να.. σφάλαμε αλλά μου φάνηκε υπερβολικά ακριβό το εισιτήριο. Απ’έξω πάντως έχω να πω ότι.. ψιλοαπογοητεύτηκα… η casa Batlo ήταν με σκαλωσιές (πάλι πέσαμε σε..ανακαίνιση!).. και ήταν πιο εντυπωσιακή στις επεξεργασμένες instraγκραμικές φωτογραφίες που έβλεπα!

Πάντως νομίζω στο επόμενο ταξίδι θα πάω τελείως …ανυποψίαστη και χωρίς να έχω δει τίποτα… ναι, οκ δεν έχει σχέση η φωτογραφία με την πραγματικότητα, αλλιώς θα μέναμε σπίτι μας και θα τα βλέπαμε όλα από την οθόνη μας… αλλά έτσι όπως έχουν “μεταλλαχθει” πλέον τα πράγματα, η φωτογραφία συχνά φαντάζει περισσότερο εντυπωσιακή από την πραγματικότητα και φτάνουμε στο σημείο η πραγματικότητα να..απογοητεύει! φευ! Εσείς τι λέτε;;;

Montjuic

Landmark της Βαρκελώνης είναι και ο λόφος Montjuic πάνω στον οποίο βρίσκεται και το ομώνυμο κάστρο. Η πρόσβαση στο λόφο γίνεται είτε μέσω τελεφερίκ -κόστος εισιτηρίου 2πλης διαδρομής περίπου 12 ευρώ- ή οδικώς. (έχει συχνά λεωφορεία από την placa d’Espanya με χαμηλότερο κόστος από το τελεφερίκ)

Ακόμη όμως και αν δεν επιλέξετε τη μετάβαση με τελεφερίκ – ούτε και μεις την επιλέξαμε- η θέα από το λόφο είναι καταπληκτική! Και είναι εντυπωσιακό πώς “ξεπηδά” στη Βαρκελώνη, ανάμεσα σε όλα τα κτίρια, η Sagrada Famillia.

Πάνω στο λόφο βρίσκεται και το κάστρο του Montjuic. Το οποίο δεν μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον να το δούμε και από μέσα και απλά χαζέψαμε λίγο στα πέριξ.

Το πρόγραμμα εκείνης την ημέρας είχε επίσκεψη στο μαγικό σιντριβάνι αλλά για να φτάσουμε ως εκεί έπρεπε να κάνουμε έναν τεράστιο κύκλο γιατί μπροστά είχε έκθεση αυτοκινήτων! – ναι, εδώ δεν είχε.. “μετακόμιση” αλλά πάλι κάτι βρέθηκε ανασταλτικο! – οπότε το είδαμε από μακριά  (βάλαμε ένα “τσεκ” στη λίστα) και συνεχίσαμε για άλλα 🙂

Ζωολογικός κήπος

Η επίσκεψη στο ζωολογικό κήπο ήταν μόνο για τον μπαμπά με την κόρη του που θέλανε διακαώς να δούνε τα ζωάκια και δη τα φλαμίνγκο! Η μαμά προτίμησε να κάνει μια βόλτα στα μαγαζιά ΜΟΝΗ της 🙂 (ουάου!) Ζωολογικούς κήπους έχω δει 2-3, έχω καλυφθεί 😉 Επίσης, όσο “όμορφα” και να είναι μερικά ζωάκια, μου προκαλεί μια μελαγχολία που αντί να τρέχουν στα λιβάδεια-σαββάνες-βουνά είναι κλεισμένα, μισοζαλισμένα και μαντρωμένα σε ένα πάρκο.

Για όσους πάντως ενδιαφέρονται, ρίξτε μια ματιά από φωτό από το ζωολογικό κήπο. Η εκτίμηση των 2 επισκεπτών είναι ότι είχαν δει και καλύτερους – βλέπε Μαδρίτη – παρόλαυτα πέρασαν υπέροχα χαζεύοντας και ενίοτε ταϊζοντας τα ζωάκια.

Εδώ τα φλαμίνγκο που λέγαμε 🙂

Το εισιτήριο για τους ενήλικες είναι σχεδόν 20 ευρώ ενώ για τα παιδιά περίπου 12 ευρώ..

CosmoCaixa

Must-visit στην Βαρκελώνη με παιδιά είναι η επίσκεψη στην CosmoCaixa (ναι, το site τους είναι μόνο στα ισπανικά αλλά μην πτοείστε! Οι πινακίδες στο μουσείο είναι και στα αγγλικά). Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη μια μέρα που έβρεχε και ήταν δύσκολη η περιήγηση μας στην πόλη. Η τοποθεσία του δεν βολεύει και πάρα πολύ… εμείς λόγω βροχής (και τεμπελιάς? ) πήραμε ταξί και μας πήγε κατευθείαν 😉

Την περίοδο που πήγαμε είχε αφιέρωμα στο διάστημα και συγκεκριμένα στο φεγγάρι!

Μέσα στο μουσείο, σε μια έκταση 1000 τετραγωνικών μέτρων, υπάρχει ένα τροπικό δάσος! για την ακρίβεια, έχουν δημιουργήσει ένα οικοσύστημα παρόμοιο με δάσος του Αμαζονίου. Ο χώρος είναι κλειστός με τζάμια, η θερμοκρασία μέσα είναι μόνιμα στους 25-30 βαθμούς κελσίου και κάθε μισή ώρα..βρέχει 😉 είπαμε, προσομοιάζει συνθήκες τροπικού κλίματος!

Το μουσείο έχει εκθέματα-πειράματα φυσικής τα οποία μπορεί να κατανοήσει/παρατηρήσει το παιδί με διαδραστικό τρόπο. Δεν έχει σημασία αν είναι 5 ετών ή 10 για να τα κατανοήσει.. και μόνο που βλέπει/παρατηρεί αυτό που κάνει και το αποτέλεσμα που έχει (δράση-αντίδραση) του προκαλεί ενδιαφέρον για να ασχοληθεί!

Επίσης, έχει πλανητάριο αλλά οι προβολές είναι συνήθως απόγευμα και δεν είχαμε ήδη πάει από το πρωί, οπότε δεν είδαμε κάποια.

Στα συν, βάζω το εστιατόριο του, όπου με 12 ευρώ νομίζω το άτομο, είχε εξαιρετικό μπουφέ (αλμυρά, γλυκά, ποτά) με ένα σωρό λαδερά και σαλάτες που η αλήθεια είναι μου είχαν λείψει στο ταξίδι. Επίσης το εισιτήριο για το μουσείο είναι στα 5 ευρώ!

Φαγητό

Για το φαγητό δεν έχω να πω και πολλά.. δεν το πολυευχαριστήθηκα.. φταίει που κινούμασταν σε τουριστικές περιοχές, φταίει που ίσως έχω γίνει πιο.. εκλεκτική, δεν ξέρω.. πάντως και ακριβό μου φάνηκε και όχι στα γούστα μου.

Αυτό που υπήρχε σε πληθώρα και ήταν ωραίο ήταν το παγωτό! Gelateria ο κακός χαμός! Επειδή όμως ο καιρός δεν ήταν και πολύ καλός, και ως γνήσια Ελληνίδα μάνα είχα έναν φόβο μην αρρωστήσει η μικρή – και έτρεχα να βάλει/βγάλει ζακέτα όλη την ώρα, μην κρυώσει, μην ιδρώσει – παγωτό η μικρή δεν έφαγε.. Οι καλοί γονείς φρόντισαν βέβαια να δοκιμάσουν αυτό το ..έδεσμα, στα κρυφά ο καθένας μόνος του 😉

Τα churros βέβαια τα τιμήσαμε οικογενειακώς! 🙂

Barceloneta

Την παραλιακή ζώνη της Βαρκελώνης την επισκεπτόμασταν σχεδόν καθημερινά. Όχι αυτή με την αμμουδιά που αράζεις – δεν επέτρεπε και ο καιρός- αλλά την άλλη, κοντά στο κέντρο της εκεί που έχει “βόλτα” ;). Μια τεράστια παραλιάκη λωρίδα για βόλτα. Το ότι έχει ποδηλατόδρομους σας το είπα. Στην Barceloneta έχει 3 λωρίδες για ποδήλατα! Και εννοείται με βελάκια που δείχνουν την κατεύθυνση που πρέπει να κινείται ο ποδηλάτης!

Στην παρακάτω φωτό, εκεί αριστερά, φαίνεται ο τύπος με το πατίνι που κινείται στη μία λωρίδα του ποδηλατόδρομου.

La Rambla και άγαλμα Κολόμβου

Ο γνωστός πεζόδρομος της Rambla που ξεκινάει από την Πλάθα ντε Καταλούνια και καταλήγει στο λιμάνι, στο άγαλμα του Κολόμβου ήταν από τους καθημερινούς μας προορισμούς για να “κλείσει” η βόλτα. Καταστήματα, εστιατόρια, gelaterias -που λέγαμε και πριν- και street artists παντού σ’ αυτόν τον δρόμο που σε πιο high season μέρες επικρατεί το αδιαχώρητο! Ευτυχώς έχει πολλά στενά αριστερά και δεξιά, που δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία των αυτοκινήτων, για να μπορείς να ξεφύγεις και να κάνεις την βόλτα σου.

Καθεδρικός Βαρκελώνης

Τον βρήκα τυχαία σε μία από τις βόλτες που έκανα μόνη μου αλλά δεν μπήκα μέσα.. εκείνη την ώρα είχε απ’εξω “μουσική παράσταση” και με συνεπήρε η μουσική του τύπου και όχι τόσο το κτίριο 😉 – (Αν είχα “κρατήσει” σημειώσεις θα έπρεπε να μπω μέσα και να δω μια οικογένεια από χήνες (!) όπως με είχαν ενημερώσει τα κορίτσια από το Anthomeli!, που είναι παράδοση να “φιλοξενείται” στο ναό.

Και φυσικά αφήσαμε ένα σωρό αξιοθέατα που δεν επισκεφτήκαμε (όπως το χωριό Poble Espaniol και το Tibidabo-Amusement park ) Αλλά πόσα να προλάβεις σε 5 μέρες;

Τέλος, για να ..μπεις στο κλίμα πριν ή για να αναπολύσεις μερικά μέρη αφού επιστρέψεις, μπορείς να διαβάσεις το Origin του Dan Brown και τη σκιά του ανέμου του Κάρλος Ρουιθ Θαβον, που διαδραματίζονται στη Βαρκελώνη.

Και όλα αυτά όπως είπα τα γράφω αφενώς για να τα θυμάμαι και αφετέρου για να παροτρύνω και σένα που με διαβάζεις να σκεφτείς πως δεν είναι και τόσο δύσκολο τελικά ένα ταξίδι στο εξωτερικό, ακόμη και με παιδιά! 😉